Limburgsche legenden, sagen, sprookjes, en volksverhalen. Deel 2

De vuurman te Arcen - Velden.

Van Arcen naar Velden trekt 's nachts om twaalf uur,
Een man, die, een hiplicht gelijk, straalt van vuur.

En als hij dus ronddwaalt, verneemt men gesteen,
Hij jammert: ‘Waar leg ik den gloeienden steen?’

Laat stil hem voorbijgaan of 't gaat u niet goed,
Want reeds meer dan één ondervond zijne woed!

Eens zei hem een snaak: ‘Maar leg hem dan weer,
Waar gij hem ten onrecht gehaald hebt, ter neer!’ -

[p. 32]

 

- De vuurman, zoo rap als het weerlicht, nu schoot

 

In eens op hem aan, werd klein nu, dan groot.

 

 

 

Gelukkig had de ander drie kruisen gemaakt.

 

Zoo niet, ware hij om het leven geraakt.

 

 

 

Zulk sprookjen gelooven de lieden schier all',

 

Het geeft ook zijn lesjen in ieder geval:

 

 

 

Ten eerste: ‘geen grenspaal mag worden verlegd,

 

Want vroeg toch of laat, eens bereikt u 't Gerecht.’

 

Ten tweede. ‘Laat jokken en liegen steeds zijn.’

 

Ten derde. ‘Roep God aan, in nood en in pijn!’

 

H. Welters.