Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Zuijen]

ZUIJEN, bedr. w., gelijkvl. Ik zuide, heb gezuid. Een geluid maken, als bij het uitspreken van dit woord, gehoord wordt, en daardoor een kind in slaap trachten te krijgen: gij moet het kind maar in slaap zuijen. Een

[p. 422]

kind stil zuijen, door zuijen stil maken, doen zwijgen. Van hier het, bij de bakers en minnen gebruikelijke, zuija, zuija.