Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Zoor]

ZOOR, bijv. n. en bijw., zoorder, zoorst. Droog, ruw, stram: zoor vel, eene zoore huid. Van hier zoorheid.

[p. 413]

De eigenlijke beteekenis van dit woord schijnt dor, droog, te wezen; gelijk het bij Kil. als zoodanig voorkomt, die ook sore, soore, voor droogen haring heeft. In het neders. is sor, dor, sappeloos: ein sorer ast, een dorre tak.