ZOENEN, bedr. w., gelijkvl. Ik zoende, heb gezoend. Kussen: ik zoende haar met een goed hart. Hij heeft het meisje gezoend. Even als zoen ook bevrediging, of verzoening beteekent, zoo wordt zoenen mede voor bevredigen of verzoenen, genomen:
Of juist onnozel bloet en Agamemnons zaet
De felle Hekaté most zoenen en verzachten. Vond.
[pagina 393]
[p. 393]
Willeram. noemt hierom Christus ther suonere. Van hier zoener. Zamenstell.: zoending, dat oulings in gebruik geweest is, voor de regtsoefening over den zoen tusschen beleedigden; ook voor de afmaking eener beleediging, door tusschenkomst van goede lieden; zoengeld, zoenoffer, zoenofferande, - afzoenen, verzoenen, enz.
Auteursrechtvrij