Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Zijde]

ZIJDE, zij, z.n., vr., der, of van de zijde; het meerv. is niet in gebruik. Het gewrocht, het spinsel van de zijwormen: roode zijde. Fijne zijde. Een streng zijde. Gesponnen, geweven, gewerkte zijde. Geene zijde bij iets spinnen, fig., geen nut, geen voordeel daarvan hebben. Met zijde naaijen. Zich in zijde kleeden, zijden kleederen dragen. Van hier zijden, onverbuigb. bijv. n., van zijde gemaakt: zijden

[p. 375]

kousen. Zamenstell.: floretzijde, naaizij, stikzij, teekenzij, enz. - Zijdefabrijk, zijdetwijnder, zijdetwijnderij, zijdeverwer, zijdeverwerij, zijdewever, zijdeweverij, zijdewinkel, zijdeworm, zijworm.

Zijde, zij, hoogd. seide, bij Strijk. seide, middeleeuw. lat. seta, ital. seta, seda, fr. soie. Daar de zijde een uitlandsch voortbrengsel is, zoo is derzelver naam het vermoedelijk ook. Het is verwant aan satijn, fr. satin. Het eng. silk, zweed. silke, angels. seole, schijnen, door wisseling van r met l, uit het lat. en gr. sericum gevormd te zijn.