Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Zeuren]

ZEUREN, o.w., gelijkvl. Ik zeurde, heb gezeurd. Smerten: dat zeurt hem. 't En zij hem het quaalijk bestaaghen meer dan 't misdrijf gezeurt heeft. Hooft. Lastig vallen: ergens om zeuren. Met een eentoomig geluid om iets dwingen, zoo als kinderen doen: zit zoo

[p. 359]

niet te zeuren. Van hier zeurig. Dit woord is waarschijnlijk van den klank ontleend.