Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Zeef]

ZEEF, z.n., vr., der, of van de zeef; zonder meerv.

[p. 312]

Bij Halma, evenveel, als het fr. seve, de bijzondere en eigenaardige smaak van eenen drank: de zeef van 't Luiker bier is aangenaam. Halma. Hij heeft geene goede zeef van wijn.