Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Zat]

ZAT, bijv. n. en bijw., zatter, zatst. Als bijv. n., met spijze opgevuld, zoo dat alle eetlust bevredigd is: mijne zatte gasten rezen op. Overdragtelijk, van verdere begeerte naar iets ontheven: out ende des levens sadt. Bijbelv.; waar zat van dagen afgeleefd is. Of iets moede: mijn ziel, der tegenheden zat, is moedeloos. L.D.S.P. Iets zat zijn, of worden, is het

[p. 302]

moede zijn, of worden: hij wordt het spelen zat. Ik ben het lang zat. Zich zat eten, drinken, enz. is, zich daarvan verzadigen. Zich ergens aan zat kijken, het tot zijn volle genoegen toe bekijken. Somtijds is zat ook dronken en vol: is hij al weer zat? Somtijds beantwoordt het aan genoeg: ik heb boeken zat; in de gemeenzame verkeering, ook zatter, dat hier aan zat gelijk staat: gij zult er zatter aan hebben. Eindelijk is satt in het hoogd. van verwe verzadigd, en leest men ook bij Kil. satte oft hooghe verwe. Van hier zaden, zadigen, van waar zaadzaam, en verzaden, verzadigen, zat, z.n., zatheid, sattaerd en satterick, bij Kil.

Zat, sat, sadt, satt, hoogd., neders. satt, Notk., Ottfrid. sat, lat. sat, satur, eng. sated, vries. sed, Ulphil. sad, pool. sijt, boh. sijtij, fr. saoul, soul en sou.