Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wraken]

WRAKEN, bedr. w., gelijkvl. Ik wraakte, heb gewraakt. Als gebrekkig en ondeugend beschouwen: elk wraakt uw gedrag in dezen. Als ondeugend verwerpen: wraecken de ghetuijgen. Kil. Van hier wraak-

[p. 258]

baar, wraking, Kil. - Zamenstell.: wraakgoed, wraakharing, enz.