Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Woud]

WOUD, z.n., o., des wouds, of van het woud; meerv. wouden. Verkleinw. woudje. Een uitgestrekt bosch, waar allerlei boomen en struiken door elkanderen in het wild groeijen: 't Hercinier wout. Hooft. Een groeiende en noit afgehouwen wout. Vond. Dat dan alle de boomen des wouts juichen. Bijbelv. Die 't gediert' in 't eenzaam woud ziet dwaalen. L.D.S.P. De wouden zijn in Vriesland die boschachtige landstreken, die anders den naam van de Zevenwouden voeren: eenboer

[p. 255]

uit de wouden, anders een woudboer, en woudjar. Verder komen van hier de zamenstell.: woudachtig, woudanemone, woudbewoner, woudbezie, woudezel, woudgod, woudheer, woudhoen, woudnimf, woudos, woudraaf, woudslang, woudvogel, woudwachter, enz.

Woud, wout, hoogd. wald, Kero. vuald, neders. woold, angels. wold, wald, waald, middeleeuw. lat. gualdus, vries. woad, eng. wood, zweed. ved.