[Wonne]
WONNE, z.n., vr., der, of van de wonne; zonder meerv. Kil. evenveel, als wunne. Voorts oulings ook wonst. Uitnemend genoegen: de eere geeft, die daer leeft in d'eeuwige wonste. Const. th. Juw. Van wonne komen de zamenstell.: wonsaem, genoegelijk, Kil., en wonnemaend, hoogd. wonnemonath, eene benaming, die de zoete Meimaand van Karel den Grooten ontving.
Wonne, wonst, wunne, hoogd. wonne, oudd. wunn, wunna, is verwant aan wensch, enz. aan het zweed. unna, verlangen, una, tevreden zijn, en misschien ook aan het lat. bonus en venus, en al wat aan dit laatste vermaagschapt is.
Auteursrechtvrij