Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Witten]

WITTEN, bedr. w., gelijkvl. Ik wittede, heb gewit. Van wit. Wit maken, met witsel van kalk bestrijken: de muur moet nog tweemalen gewit worden. Van hier

[p. 226]

witsel, witster, witter, al wie, of wat, wit; bijzonderlijk een witkwast.