Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wisschen]

WISSCHEN, bedr. w., gelijkvl. Ik wischte, heb ge-

[p. 221]

wischt. Vegen: wisch het vuil van de tafel. Sij eet ende wischt haren mont. Bijbelv. Van hier gewisch, wisch, wisscher. Zamenstell.: wischdoek, enz. Afwisschen, uitwisschen, enz.

Wisschen, hoogd. wischen, neders. wisken, eng. whisk, is verwant aan wasschen.