Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Winket]

WINKET, z.n., o., des winkets, of van het winket; meerv. winketten. Ook wiket, eng. wicket, fr. qui-

[p. 213]

chet. Een klinket: vliegen naa de roode poort en breken 't winket open. Hooft. Dit wiket staet al ontploken. Walewein.