Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Windel]

WINDEL, z.n., m., des windels, of van den windel; meerv. windelen en windels. Van winden. Zie el. Een werktuig, om te winden, een zwachtel: nochte in windelen gewonden. Bijbelv. Bij Kil. ook een katrol.

[p. 209]

Van hier windelen, Kil., hoogd. windeln, zwachtelen. Zamenstell.: windelband, windeldoek.