Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Windbuidel]

WINDBUIDEL, windbuil, z.n., m., des windbuidels, of van den windbuidel; meerv. windbuidels, windbuilen. Van wind en buidel. Een winderig mensch, een windmaker, windbreker. Hoogd. windbeutel.