Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wildkoorn]

WILDKOORN, z.n., o., des wildkoorns, of van het wildkoorn; zonder meerv. Van wild en koorn, of koren. Een plantgewas, waarvan men drie verschillende soorten telt: moerassig wildkoorn, waterig wildkoorn, veldig wildkoorn, enz.