[Wier]
WIER, z.n., o., des wiers, of van het wier; meerv. wieren, dat enkel nopens verschillende soorten gebezigd wordt Schelf, watergras, waarvan men negen soorten telt: de meeste wieren behooren tot de zeeën. Alleen vindt men in onze stilstaande binnenwateren het zoogenoemde zwemmende wier, of vlag. Het lichte wier. D. Deck. Wanneer het wier op hare borstbreekt. Vond. Het wier was aen mijn hooft gebonden. Bijbelv. Van hier de benaming van het eiland Wieringen. Zamenstell.: wierdijk, wierhoofd, enz. Zeewier, enz. Dit woord luidt in het eng. seawark, fr. varech.
Auteursrechtvrij