Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Werpeling]

WERPELING, z.n., m., des werpelings, of van den werpeling; meerv. werpelingen. Van werpen. Zie ling. Kil. werpelinck, worpelinck, en verwerpelinck, en wederdeege, in de beteekenis van een jong, dat door de moer verstooten wordt, buiten welke werpeling en wor-

[p. 163]

peling voorts ook evenveel welk geworpen jong aanduiden: die werpelingen van de beesten, die ghi hebt in voedenisse. v. Hass.