Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Werktuigelijk]

WERKTUIGELIJK, bijv. n. en bijw., werktuigelijker, werktuigelijkst. Van werktuig. Zie lijk. Al wat met even weinig overleg verrigt wordt, als er bij een werktuig plaats grijpt: ik maakte eene werktuigelijke beweging met de

[p. 162]

hand, waaruit mijn afgrijzen bleek. Als bijw., zonder eenig eigen overleg: de daaden der dieren geschieden, volgens Descartes, werktuiglijk. Halma. Van hier werktuigelijkheid. Zamenstell.: onwerktuigelijk.