[Wenschelijk]
WENSCHELIJK, bijv. n. en bijw., wenschelijker, wenschelijkst. Van wenschen, zie lijk. Dat zich wenschen laat, begeerlijk: het schijnt mij eene wenschelijke zaak. Als bijw., naar wensch: kon het ooit wenschelijker uitvallen? Van hier wenschelijkheid.
Auteursrechtvrij