Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wegwillen]

WEGWILLEN, onz. w., gelijkvl. Ik wilde weg, heb weggewild. Van weg en willen. Van personen, genegen zijn, om te vertrekken: toen hij volstrekt wegwilde. Van zaken, zich laten verplaatsen: die steen wil nog niet weg.