Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wegschouwer]

WEGSCHOUWER, z.n., m., des wegschouwers, of van den wegschouwer; meerv. wegschouwers. Van wegschouwen., dat enkel in de onbepaalde wijze gebruikt wordt. Al wie de wegen schouwt, of helpt

[p. 111]

schouwen: de wegschouwers zullen mij thans niet bekeuren.