Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wegpakken]

WEGPAKKEN, bedr. w., gelijkvl. Ik pakte weg, heb weggepakt. Van weg en pakken. Derwijze inpakken, dat het uit het oog gerake: alles werd onder in de kist weggepakt. Grijpen, om het weg te nemen, ook weg-

[p. 107]

grijpen: die jongen pakt alles weg, wat hem voorkomt. Zich wegpakken, is, zich haastiglijk wegmaken, ook zich wegscheren: pak u oogenblikkelijk weg! Packt u wech nae uwe plaetse! Bijbelv. Hoogd. wegpacken, vries. weipakje.