Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[p. 103]

[Wegknorren]

WEGKNORREN, bedr. w., gelijkvl. Ik knorde weg, heb weggeknord. Van weg en knorren. Door geknor verdrijven: als haar man te huis komt, knort zij hem welhaast wederom weg.