Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wegen]

WEGEN, bedr. w., dat bij Kil. op weg brengen of geleiden aanduidt: weghen ende wijsen iemanden, iemand ten gids verstrekken, Kil. Bij M. Stok. is hem we-

[p. 98]

ghen, zich begeven, in: Grave Willam was onblide als de hem waer en wiste weghen, als die niet wist, waarheen hij zich begeven zou. Van weg, z.n.