Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wegbuigen]

WEGBUIGEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Ik boog weg, heb en ben weggebogen. Van weg en buigen. Bedr., van zich af buigen: hij boog het weg. Onz., al buigende wijken: de plank boog weg.