Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Weerziek]

WEERZIEK, bijv. n., weerzieker, weerziekst. Van weer en ziek. Door zulk eene ongesteldheid aangedaan, als die van lieden, nopens welke men zegt, dat het weer hun door de leden rijdt: ik ben zoo weerziek, dat het niet om te zeggen is.