Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Weerhaan]

WEERHAAN, z.n., m., des weerhaans, of van den weerhaan; meerv. weerhanen. Verkleinw. weerhaantje. Van weer en haan. Een wind- en wederwijzer, die veelal de gedaante van eenen haan heeft: ik zie den weerhaen draeijen. Vond.