Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Weer]

WEER, z.n., vr., der, of van de weer; zonder meerv. De daad van weren, verweren: na eenige weere. Hooft. Waarom stelt gij u niet te weer? Werkzame beweging: wat is hij in de weer! Tegens elkanderen in de weer. Hooft. Dapper in de weer met zwaert en knods. Vond. Hij doet er veel weers toe, hij geeft zich daartoe veel moeite. Wapentuig, en andere middelen van verdediging: weer, weijr, gheweer, Kil. Mit hoeren harnasch ende weer. v. Hass. Een aarden

[p. 83]

wal, muur, enz., waarachter men zich verdedigt; en voorts ook gevlochten rijswerk, waarmede men een water voor de visschen sluit, om ze in de daar tusschen geplaatste fuiken te doen loopen: op ijeder weer twee rijcksdaelders, ende op ijeder korf ofte fuijck sonder weer. v. Hass. Zamenstell.: borstweer, landweer, noodweer, strijkweer, tegenweer, enz.

Weer, Kil. ook weijr, en were, hoogd. wehr, oud opperd. wer en wara, komt van weren. Van hier is het zamengestelde weregeld afkomstig, zijnde de prijs, dien men oudtijds aan de Naastbestaanden van iemand, welken men gedood had, moest betalen; en deze vrijkooping zelve werd freda genoemd.