Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Weer]

WEER, z.n., m., des weers, of van den weer; meerv. weeren. Eigenlijk, een ram. Bij Kil. weder, weerram. In het gebruik een gesneden ram, een hamel: weder, weer, haemel, Kil. Dat ijemant hadde scapen, weeren, verckens, rammen. v. Hass. Een ooilam:

Ik leg mijn offer neêr

Voor uwe voeten,

Geen ram of weer;

Maar lofgezangen, die u groeten. Moon.

Zamenstell.: weerenbout, weerennat, weernat, weerenvleesch, weerlam, een jonge ram. Kil.

Weer, weder, angels. wether, eng. weather, zweed. väder, vädur, Notk. vider, hoogd. widder, komt van het oude wedan, weiden, leiden, om dat de kudden veelal door eenen ram geleid worden, die bij Notk. der leite der scaffo heet.