[Wederstoot]
WEDERSTOOT, z.n., m., des wederstoots, of van den wederstoot; zonder meerv. Van weder en stoot Kil. terugstoot. Oulings ook wederstand: dat mens hem doe wederstoot. M. Stok. Tegens alle gheval van stercken wederstoot. Hooft. En tegenspoed: hier of quam een wederstoet, deden Grave was te groet. M. Stok. Ghebeurt hem verdriet, of wederstoot. Boeth. Zoo dat die stadt beschermt was voor wederstoot. v. Hass.
Auteursrechtvrij