Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wederom]

WEDEROM, bijw. Van weder en om, dat, ter versterking van weder, achter hetzelve geplaatst wordt. Ook weerom. Bij herhaling: hij deed het wederom. Bij omkeering van den staat van zaken: tot dat ik ook een as werd, en wederom verrees, en dubbel wel te pas werd. Huijgh. Wederkeerig: hij zal ons wel eens weerom verzoeken.

[p. 67]

Vraag het hem wederom. Terug: hij keert wederom, of weerom. Wederom zijn, is, op zekere plaats terug gekomen zijn: is de knecht nog niet weerom van die boodschap? Ook beteekent wederom wel eens, als onz. z.n., een wederkeerig, of herhaald, onthaal: ik wacht op zijn weerom. Vijant gesnaart op geen zoo goet weerom. Hooft. Zamenstell.: wederomreis, of weeromreis, terugreis, weeromstuit, enz.