Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wapperen]

WAPPEREN, onz. w., gelijkvl. Ik wapperde, heb gewapperd. Een klanknabootsend woord, beteekenende eene kletterende beweging maken, slingeren, heen en weder slaan. Met eene vlag wapperen. Het venster

[p. 35]

staat te wapperen. Het schip doet niet dan wapperen. De zeilen wapperen. Figuurl.: in zijn gevoelen wapperen, d.i. onvast zijn. Van hier wappering.