Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wankel]

WANKEL, bijv. n. en bijw. Hetzelfde als wankelende, wankelbaar, onzeker, onwis: het wankele geluk.

[p. 29]

Met wankele schreden. Wankel staan, ligt kunnen vallen, eigenl. en figuurlijk. Van hier wankelheid.