Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wanhavenig]

WANHAVENIG, bijv. n. en bijw., wanhaveniger, wanhavenigst. Van wan en havenig. Havenloos, slordig. Hij is een wanhavenig mensch. Niemand was zoo wanhavenig als zij. Van hier wanhavenigheid.