Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vreemden]

VREEMDEN, bedr. w, gelijkvl. Ik vreemdde, heb gevreemd. Van vreemd, Bij Kil. evenveel als vervreemden, dat hiervan afstamt. De verdere zamenstell. zijn bevreemden, ontvreemden.