Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voos]

VOOS, bijv. n, voozer, voost. Kil. ook voosch, en vooghs. Vol van luchtgaten, zoo als eene spons: voose torven. Kil. Hier wast geen voose knol. Westerb. Van hier voosachtig, voosheid, en voosig, verwelkt: ic aenbede dijn vosige lippen, v. Hass.