Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voorzitten]

VOORZITTEN, onz. w., ongelijkvl. Ik zat voor, heb voorgezeten. Van voor en zitten. Aan het hoofd van eene vergadering zitten, om dezelve te regelen, enz.: hij heeft in die vergadering voorgezeten. Van hier voorzitter, enz., voorzitting.