Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[p. 479]

[Voorzeker]

VOORZEKER, bijw. Van zeker en voor, dat hier even als in voorwaar, enz., in de plaats van beteekent. Zekerlijk, gewisselijk: hij komt voorzeker. Dat hem voorseker staet te hopen. Westerb. Ook als tusschenwerpsel: voorzeker! ja!