Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voorvallen]

VOORVALLEN, onz. w., ongelijkvl. Ik viel voor, ben voorgevallen. Van voor en vallen. Gebeuren: meld mij al, wat er voorvallen mag. Bijzonderlijk, van dingen, waardoor iets verhinderd wordt: als er niets voorvalt, kom ik morgen vroeg bij u. Hem is wat voorge-

[p. 476]

vallen, dat hij niet reijn en is. Bijbelv. Van hier voorval.