Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voortvloeijen]

VOORTVLOEIJEN, onz. w., gelijkvl. Ik vloeide voort, ben, en heb voortgevloeid. Van voort en vloeijen. Anders voortvlieten. Met zijn, al vloeijende voortkomen: er vloeit uit die bron eene gansche rivier voort. Oneigenlijk, voortkomen over het algemeen: wat zal daar-

[p. 473]

uit nog voortvloeijen. Voorwaarts vloeijen: De Donau vloeit oostwaarts henen voort naar de zwarte zee. Van eene plaats weg vloeijen: het is voortgevloeid. Met hebben, aanhouden met vloeijen: het bloed vloeit nog even vlug door zijne aderen voort. Zoo lang het getij voortvloeijen bleef.