Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voortstuiven]

VOORTSTUIVEN, onz. w., ongelijkvl. Ik stoofvoort, ben en heb voortgestoven. Van voort en stuiven. Met

[p. 471]

zijn, gezwind voortgaan: wat stoof hij voort! Met hebben, aanhouden met stuiven: het heeft steeds voortgestoven.