Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voortschoppen]

VOORTSCHOPPEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik schopte voort, heb voortgeschopt. Van voort en schoppen. Bedr., voorwaarts schoppen: hij schopte den steen gestadig voort. Oneigenlijk, bevorderen: wat wordt

[p. 469]

hij voortgeschopt! Onz., aanhouden met schoppen: het dier schopt en trapt onophoudenlijk voort.