Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voortjagen]

VOORTJAGEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Ik joeg, of jaagde voort, heb voortgejaagd. Van voort en jagen. Bedr., van eene plaats wegjagen: wij joe-

[p. 463]

gen hem voort. Voorwaarts jagen: jaag den ezel toch wat voort. Bij aanhoudendheid jagen: hij bleef hem onophoudelijk voortjagen. Onz., sterk voorwaarts rijden: niemand joeg zoo snel voort als hij. Van eene schuit, door een paard voorwaarts getrokken worden: eer de schipper voortjaagt. Snellijk van eene plaats wegrijden: hij joeg voort, en liet haar staan. Bij aanhoudendheid jagen, in al de onzijdige beteekenissen van dit woord; zie jagen.