Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voorstellen]

VOORSTELLEN, bedr. w., gelijkvl. Ik stelde voor, heb voorgesteld. Van voor en stellen. Eigenlijk, iets stoffelijks voor iemand plaatsen, opdat hij het beschouwe, enz. Doch in dezen zin gebruikt men veelal eerder voorzetten, uitgezonderd ten aanzien van personen: hij werd den koning voorgesteld. Op dat sij hem den Heere voorstelden. Bijbelv. Voorts onstoffelijke dingen als voor de oogen van iemands geest stellen: iemand een vraagstuk

[p. 457]

voorstellen. Alle de insettingen ende de rechten, die ick u heden voorstelle. Bijbelv. Bijzonderlijk is iets voorstellen, iets opperen, dat men gaarne gedaan zag: ik stel de benoeming eener commissie voor. Zich iets voorstellen, is, een begrip daarvan vormen: ik stel mij alles derwijze voor. Of het voornemen, besluiten: wij hadden ons voorgesteld, u een bezoek te geven. Zich iemand voorstellen is, zich denzelven verbeelden: ik kan mij dien man nog duidelijk voorstellen, als of ik hem met mijne oogen zag. Van hier voorstel, voorsteller, voorstelling, voorstelster.