Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voorgeven]

VOORGEVEN, bedr. w., ongelijkvl. Ik gaf voor, heb voorgegeven. Van voor en geven. Vooruit geven, in het schaken, dammen, enz.: hij gaf zijne partij een paard en eenen toren voor. Voorwenden: zij gaf

[p. 437]

hoofdpijn voor. Iets ongegronds, of twijfelbaars, beweren: voorgeeft, datter veel gelegen is. Vond. Het voorgeven, als z.n., is eene verzekering van iets ongegronds, of een voorwendsel. Van hier voorgeefster, voorgever, voorgeving.