Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voordienen]

VOORDIENEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik diende voor, heb voorgediend. Van voor en dienen. Bedr., derwijze aan iemand toedienen, dat hij het voor zich krijge: hij diende mij alles voor, waarop mijn oog hem

[p. 434]

scheen te vallen. Onz., met toedienen van een en ander onledig zijn: de vrouw des huizes diende zelve voor. Van hier voordiener, voordiening, voordienster.