Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Volduren]

VOLDUREN, bedr. w., gelijkvl. Ik volduurde, heb volduurd. Van vol en duren. Uithouden, verduren: eeuw bij eeuw volduren. Van hier voldurig, volduerighlijk, bij Kil. Volduring.