Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vloering]

VLOERING, z.n., vr., der, of van de vloering; zonder meerv. Van vloeren. De daad van vloeren: men ging tot de vloering over. Dat gene waarmede iets

[p. 382]

gevloerd wordt: eene planken vloering. De steenen vloering wordt vernieuwd.